W wielu domach rodzice zmagają się z problemem niechęci swoich pociech do spożywania pokarmów, co jest równie powszechne wśród dzieci na różnych etapach rozwoju. Brak apetytu u dziecka może być wynikiem różnych chorób takich jak zespół złego wchłaniania, alergie czy infekcje. Kluczowym elementem jest zidentyfikowanie przyczyny braku apetytu i usunięcie jej w miarę możliwości. Jeśli jednak nie udaje się to osiągnąć, konieczna jest analiza nawyków żywieniowych dziecka. Czasem drobne zmiany i znalezienie odpowiedniej metody mogą skutecznie motywować malucha do jedzenia.
Podczas wizyt pediatrycznych brak apetytu u dziecka często pojawia się jako jeden z głównych problemów zgłaszanych przez rodziców. Obawy troskliwych opiekunów często okazują się uzasadnione, gdy diagnostyka wykazuje różnice w porównaniu do normy. W ocenie ogólnego stanu zdrowia dziecka ważne jest obserwowanie jego zachowania: sprawdzamy, czy jest aktywne, radosne, czy podejmuje zadania adekwatne do wieku i czy jego umiejętności są na poziomie typowym dla grupy rówieśniczej. Równie istotne są zarówno rozwój fizyczny, jak i zdolność koncentracji, umiejętność logicznego myślenia oraz prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie.
Podczas analizy problemu braku apetytu u dziecka kluczowe jest ocenienie następujących aspektów:
- waga ciała (sprawdzamy, w którym kanale centylowym znajduje się wartość oraz wartość wskaźnika BMI) oraz wzrost (na podstawie siatek centylowych), a następnie porównujemy te dwa parametry;
- stan śluzówek, skóry, włosów i paznokci;
- ocena stanu wszystkich narządów i układów możliwych do zbadania przedmiotowego badania, z naciskiem na ocenę węzłów chłonnych;
- wyniki badań laboratoryjnych: morfologia, moczu, poziom żelaza, czasem reakcja na białko C-reaktywne (CRP), hormon tyreotropowy (TSH) lub inne badania specjalistyczne konieczne dla danego dziecka;
- rezultaty badań obrazowych, takich jak ultrasonografia (USG) czy radiografia (RTG), jeśli ich wykonanie jest konieczne;
- opinie specjalistów konsultantów.